Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Για την Τούλα μας

Πέρασαν κιόλας 70 μέρες απ' τη μέρα που έφυγες για πάντα ...
Θυμόμαστε όλοι μας αυτή τη μέρα γιατί ήταν Κυριακή 31 Μαρτίου, παραμονή πρωταπριλιάς, και η είδηση ακούστηκε σαν πρωταπριλιάτικο ψέμα..

Δεν ήταν όμως ... Ήταν αλήθεια ..
Μια πικρή και αναπάντεχη αλήθεια!

Μέσα σ' αυτές της μέρες που πέρασαν η ζωή στο σχολείο ξαναβρήκε το δρόμο της.
Ερχόμαστε εδώ κάθε πρωί, κάνουμε μάθημα, βγαίνουμε διάλειμμα, πίνουμε καφεδάκι όλοι μαζί στο γραφείο, συζητάμε, γελάμε, σχολιάζουμε την οικονομική κρίση, λυπόμαστε, αγωνιούμε, χαιρόμαστε, χωρίς εσένα!

Όχι γιατί δεν μας στεναχωρεί πια ο χαμός σου, ο τόσο άδικος και ξαφνικός, όχι γιατί σε ξεχάσαμε κι αυτό ήταν όλο... ΟΧΙ !!

Αλλά έτσι είναι η ζωή, έτσι είναι ο άνθρωπος, γιατί αυτό είναι ζωή!
Να συνεχίζεις, να μη σταματάς, να εξακολουθείς να νιώθεις, να χαίρεσαι, να λυπάσαι, ν απελπίζεσαι, να αισιοδοξείς αλλά και να θυμάσαι!

Κι εμείς Τουλάκι δε σε ξεχάσαμε..
Σε αναφέρουμε σχεδόν κάθε μέρα στις συζητήσεις μας, θυμόμαστε τη φωνή σου, το γέλιο σου, αναφέρουμε τις φράσεις που συνήθιζες να λες, γελάμε με τ αστεία σου!

Σε θυμόμαστε στις εκδρομές, στις γιορτές, σ' όλες τις εκδηλώσεις του σχολείου μας...
Βλέπουμε τα παιδιά σου, αυτά τ αξιαγάπητα πλάσματα που έφερες στο κόσμο και που τόσο καμάρωνες..
Μακάρι ο θεός να τα προστατεύει πάντα κι εσύ να τα καμαρώνεις από ψηλά!!

Μακάρι εκεί που είσαι να είναι ήρεμα και γαλήνια όπως όλοι πιστεύουμε!!

Ο άνθρωπος πεθαίνει όταν τον ξεχνούν . . Κι εμείς σου υποσχόμαστε:

Δεν θα σε ξεχάσουμε ΠΟΤΕ !